Rondje Bargerveen

Zondagmorgen, Angelica is niet helemaal OK. Beetje snotterig en hangerig. Tijd van het jaar zullen we maar zeggen. Maar ja het lijkt wel een hele mooi dag te worden. De zon laat zich al zien, we zijn beiden thuis. wat is verstandig om te doen? Ik moet mijn energie sowieso kwijt en besluit om eerst maar naar de sportschool te gaan. Kan Angelica even bijkomen en een beetje aanmodderen.

Na het sporten en de lunch houden we het beiden toch niet vol om binnen te blijven. Het buiten zijn lonkt te veel. Schoenen en wandelkleding maar uit de kast en ons klaarmaken voor een eerste wandeling van dit jaar. We hebben ons voorgenomen om niet te lang en te gek te gaan doen.

Op naar het Bargerveen. Toch wel een van onze mooiste plekjes bij ons in de buurt. We zijn er per slot van rekening ook niet voor niets getrouwd. De auto aan de Noordzijde van het gebied geparkeerd. Tjonge we zijn zeer zeker niet de enige die erop uit willen. Eerst maar eens weg van alle wandelaars zien te komen. We lopen gelijk langs het gebied, in plaats van er dwars doorheen. Dat zorgt gelijk al voor rust. De zon voelt al krachtig aan en zorgt voor een warme gloed op onze wangen. Eindelijk is het weer eens droog en laat de zon zich zien. Het is en blijft een prachtig gebied om in te wandelen.

Op naar de schaapskooi, kijken of er al lammetjes zijn. Het is er waarschijnlijk nog te vroeg voor, maar je weet het maar nooit.

Goed te zien aan de natuur dat het veel heeft geregend. Alle sloten en plassen zitten helemaal vol, en op sommige wandelpaden is het goed drassig. Langs de steiger waar we getrouwd zijn, de herinneringen komen weer snel naar boven. Wat een bijzonder moment was het destijds ook om elkaar daar het jawoord te hebben mogen zeggen.

De schaapskooi is in zicht, de mensenmassa op weg naar een versnapering in het restaurant zijn ook weer in zicht. We spitsen onze oren of we eventueel al het hoge gemekker van lammetjes kunnen horen. We horen niks……. dat voorspelt al iets. En ja de schaapskooi is bijna helemaal leeg. Op een aantal schapen na die om wat voor reden dan ook niet mee mogen het veld op. Het is niet anders, we zijn ook wel wat aan de vroege kant. De kooi waar de koeien staan is gevulder, zelfs met een aantal net geboren kalfjes. Wat blijft dat toch ook altijd mooi om te zien.

Verder dan maar weer, anders komen we niet thuis. Dwars door het gebied weer terug richting de auto. Na het sporten van vanmorgen begin ik dan toch wel wat vermoeide benen te krijgen. Ik mag dan wel denken dat ik heel wat ben, mijn benen vertellen mij nu wat anders. Dat is ook niet erg want we zouden ons inhouden en voor een eerste wandeling rustig aan doen.

Bij de auto aangekomen is het ook wel welletjes voor vandaag. De eerste wandeling van het jaar zit erop. Dat er nog velen mogen volgen…….

Gerard

Lees mee met het schrijven van ons boek

Share Post