Opnieuw een wandeling op het programma. Nu in de buurt van de Grossvenediger. Er staat een straffe wind en de voorspellingen vertellen ons dat dit nog verder zal aanwakkeren. Vannacht is er hoog in de bergen sneeuw gevallen. We hopen op wat mooie besneeuwde toppen.

De bedoeling is om met de auto een stuk omhoog te rijden tot aan een parkeerplaats en van daaruit verder te lopen naar de Seebachsee. Dat was het plan. De weg naar de parkeerplaats is halverwege afgesloten. Het winterseizoen is begonnen. Dan de auto maar verder weg zetten en verder lopen dan gepland. Het is niet anders.

Heel geleidelijk lopen we omhoog over een goed te belopen weg. Langs de afgesloten parkeerplaats. Een voordeel; we hoeven er nu niet voor te betalen. Door een stukje bos, langs een snel stromend water. Wat een heerlijk geluid is dat toch ook. Ook zie je hier goed wat erosie in de bergen doet. Veel bomen die door verschuivende bodems in het water terecht zijn gekomen.

Dan gaat de weg over in een smaller paadje, die ons al zigzaggend best wel snel op hoogte brengt. En daarbij ons behoorlijk achter de adem brengt. De wind is duidelijk aanwezig, en de eerste besneeuwde bergtoppen komen in beeld.

Bij een kleine alm eten we, uit de wind en in het zonnetje, onze broodjes. Nog een klein stukje naar de Seebachsee toe en dan s

taan we in een betoverende omgeving. Vol in een straffe wind genietend van prachtige bergtoppen en een strak blauw bergmeer. Uiteraard is ook hier weer een kruis aanwezig. We zijn wederom helemaal alleen. Of toch niet!

Angelica kijkt met haar verrekijker rond en laakt verrukt een gilletje klinken.

Een grote steenbok staat bovenaan een top rond te kijken. Nog nooit zijn we zoiets tegengekomen tijdens onze wandelingen. Zelfs zonder verrekijker kan ik de steenbok zien staan. Indrukwekkend hoor!

Toch moeten we weer terug. Nu via een ander pad naar beneden. Langs vochtige graslanden en door het bos. Soms steil en soms wat vlakker. Soms over zand en heel soms over houten wandelbruggetjes in gras. Steeds maar even naar boven kijken of we de steenbok niet nog een keer kunnen bewonderen. Helaas.

Uiteindelijk ook nu weer of het hoofdpad die door het dal heen loopt aangekomen. Verder het dal in dan verwacht. Dat wordt dan nog wel een stukje verder teruglopen naar de auto dan de bedoeling was. Langs een grote alm met speeltoestellen waarvan de eigenaren druk bezig zijn alles winterklaar te maken.

Een steeds harder, bulderend geluid is hoorbaar. Het komt bij een grote waterval vandaan. Betoverend hebben we daar een tijdje staan bewonderen. De kracht van het water wat naar beneden dendert blijft toch steeds weer indrukwekkend.

Uiteindelijk weer bij de auto aangekomen. Een bijzondere dag.