Mistige ochtend waarin we wakker worden. Geen reden om niet op pad te gaan. Deze keer vertrekken we vanuit onze chalet en heeft de auto rust. Gelijk achter ons huis omhoog. Door de weilanden, over het erf van een boerderij en over de weg verder omhoog. Langs het vakantiehuisje waar we een aantal jaren geleden ook al eens hebben gezeten.

Het plan voor vandaag is om naar de heuvelrug achter ons te klimmen, een klein rondje en weer naar beneden. Niet al te ver.

Het is een zwaar bewolkte dag, mistig en licht vochtig. Op een gegeven moment lopen we op een doodlopende straat en de bedoeling om vanuit daar het bos in te duiken en verder naar boven te lopen. Een auto komt ons tegemoet en stopt. We worden “gewaarschuwd” dat er een kudde koeien in het bos staat. Op zich is dat nog niet zo erg maar er is ook een stier aanwezig. Of we daar rekening mee willen houden en geen aandacht willen trekken. Ik zie het gezicht van Angelica al betrokken. Oei. En ja op een gegeven moment zien we de kudde staan. Geen idee welke nu de stier is maar we gaan voor de zekerheid maar met een ruime boog om de kudde heen. Door het bos, over een zeer steil paadje naar boven.

Ondertussen staan we in de mist en zien weinig. Totdat we boven de wolken uit komen en er een stralende zon ons toelacht. Met daarbij geweldige uitzichten over deze wolkendekken heen.

Het is nog best wel een aardige pittige klim naar boven. Er lijkt geen einde aan te komen. De uitzichten maken alles goed. Uiteindelijk komen we aan op de trail die over de kam heen loopt. We besluiten om richting de Smittenhohe te lopen, geen kruizen te beklimmen en ergens weer rechtsaf richting Piesendorf te lopen.

Het loopt er heerlijk in de zon, weinig hoogteverschillen, en we lopen aardig door. Waarom dan ook niet naar de Smittenhohe zelf heen lopen, we kunnen deze al zien liggen. Gaan we vanuit daar wel terug naar Piesendorf.

Bij een kleine berghut eten we, lekker in het zonnetje, onze broodjes op. Uiteindelijk ontstaan er toch nog wel wat pittige hoogteverschillen voordat we bij de Smittenhohe aankomen. En wat leuk! Een traditionele Oostenrijke huwelijk is zojuist voltrokken in het kerkje. Prachtig om te zien hoe iedereen in traditionele klederdracht is gekleed.

We zitten nog wel ruim in de tijd en het idee ontstaan om niet terug naar Piesendorf te lopen maar vanuit hier naar Zell am See naar beneden te lopen. Van daaruit dan met de bus/trein terug naar huis. Zo gezegd, zo gedaan. Nou dat was nog wel een stukje lopen hoor. Wel een mooi pad, maar de benen vonden het ondertussen wat minder worden.

Aan het einde van de middag kwamen we in Zell am See aan, nog net op tijd voor de laatste bus naar het station toe voor een laatste reis met de lijnbus naar Wachen.

Een “korte” wandeling werd toch weer iets langer……….