Genieten op hoogte – Kitzsteinhorn

De laatste dag in Oostenrijk is alweer aangebroken. Wat vliegt de tijd toch voorbij! Dat is natuurlijk een goed teken; we hebben het duidelijk enorm naar ons zin gehad. En dat klopt helemaal.
Vandaag keren we terug naar een plek vol mooie herinneringen: de top van de Kitzsteinhorn, gelegen op 3029 meter hoogte. Ik ben ontzettend benieuwd hoe het er hier in de winter uitziet.

Bij de kassa krijgen we wel even een schok van de prijs voor een retourtje helemaal naar boven. Maar goed, we hadden gezegd dat we dit zouden doen, dus geen gezeur. Met onze ogen dicht betalen en gaan.

De reis naar boven is niet zomaar gemaakt. Eerst met de gondel naar het Maiskogel-station op 1570 meter hoogte. Vervolgens stappen we over op de K3-verbinding naar Langwied op 1976 meter. Daarna met de volgende gondel naar het Alpincenter op 2450 meter. En tenslotte door naar de top op 3029 meter, ons eindstation. Rustig zitten in de gondels is er niet bij; het is lekker druk met mensen uit allerlei verschillende landen. De meesten zijn hier om te skiën of te snowboarden.

Eenmaal boven aangekomen gaan we eerst naar het centrale plateau. Wat een uitzicht! Daar zijn gewoon geen woorden voor. Kilometers ver zicht op alleen maar besneeuwde bergtoppen. Adembenemend.

Via een tunnel lopen we naar een uitzichtpunt in de “lucht”. Wederom een indrukwekkend schouwspel dat ons wordt voorgeschoteld. Een strakblauwe lucht en een heerlijk zonnetje maken het compleet. Het ontbreken van wind zorgt ervoor dat het zelfs warm aanvoelt. Je zou hier toch gewoon een stoeltje willen neerzetten en nooit meer weggaan. Een droom.

Dan is het tijd om langzaam aan onze weg terug naar beneden te beginnen. Teruglopen zou trouwens geen optie zijn: overal ligt sneeuw en er is geen wandelpad te bekennen. Alleen maar enthousiaste mensen die vol energie de berg af zoeven. Het is prachtig om dat te zien.

Na nog een klein stukje door de sneeuw te hebben gewandeld, besluiten we met de gondel terug te gaan naar het Alpincenter. Daar is de zon verdwenen en dat merk je meteen; de kou is voelbaar. Jammer, maar we trakteren onszelf op een lekker drankje met wat lekkers erbij.

Het wordt nu echt tijd om verder naar beneden te gaan. De dagen zijn kort en de liften sluiten op tijd. Je moet er toch niet aan denken om naar beneden te moeten lopen!

Uiteindelijk staan we weer beneden en beginnen de voorbereidingen om terug naar huis te gaan.

Wat een dag was dit weer!